[SZTUKA] Jedwab, motyl i konfucjonizm.

Cześć, tutaj Byeol'nik. Jestem nową osobą na blogu i mam nadzieję, że przyjmiecie mnie cieplutko. Dzisiaj chciałabym przedstawić Wam swój pierwszy post na temat malarstwa. A więc bez owijania (w tym przypadku) w jedwab -  Zapraszam! Mam nadzieję, że będziecie miło zaskoczeni i Was dzisiaj nie zanudzę. 

Koreańskie malarstwo tradycyjne, które nazywane jest minhwa odzwierciedla pragnienia, tradycje oraz wartości uniwersalne dla Koreańczyków, zarówno z wysokich, jak i niskich sfer społecznych. Minhwa w wolnym tłumaczeniu oznacza „malarstwo ludowe”. Malarstwo to jednak stanowi doskonały przykład malarstwa wykształconych artystów reprezentujących swój własny, indywidualny styl. Każdy artysta posiadał nierzadko doskonale wykształconą charakterystyczną formę, poprzez którą wyrażał wiele emocji towarzyszących życiu codziennemu. Emocje takie jak smutek, złość, łagodność, szczerość, czystość, świeżość oraz wszystko związane z przywiązaniem uwalniały się poprzez jedną chwilę, dzięki której powstały wspaniałe dzieła posiadające odzwierciedlenie w legendach oraz opowieściach krążących od lat. Ryżowy papier oraz jedwab skrywa w sobie symbole harmonii, długiego życia oraz szczęścia ukazanego pod przeróżnymi postaciami.

      https://pl.pinterest.com/pin/466896686367731464/ 
Jackie Kim

 

Złoty okres malarstwa koreańskiego przypada na koniec epoki Choson. Za przełom w malarstwie koreańskim można więc uznać okres obejmujący wiek XVII oraz XIX i XX. Upadek dynastii Ming (której Korea była wasalem) doprowadził do potrzeby koreańskich artystów do poszukiwań nowych inspiracji, które skupiały się głównie na tradycji oraz symbolice. To właśnie przełom wieku XVIII oraz XIX wprowadził tak dobrze nam dzisiaj znane koreańskie obrazy ukazujące lotosy, smoki, czy peonie. Niekiedy nawet można na nich dopatrzeć się tygrysa, który z niewiadomych przyczyn przedstawiany jest jako zwierzę z zezem. Symbolika obrazów koreańskich potrafi przyprawić o bezsenność, a tygrys jest doskonałym tego przykładem.

Okupacja japońska w latach 1910 – 1945 wbrew pozorom wpłynęła bardzo znacząco na rozwój koreańskiego malarstwa. Wyobraźcie sobie sytuację kiedy szkoły malarskie zostają zamknięte, a wszyscy artyści zostają zmuszani do tworzenia sztuki według ściśle określonych zasad wrogiego państwa. Wierność Koreańczyków sprawiła, że artyści tworzyli dzieła nielegalnie, a wszystkie obrazy powstawały na zamówienie. Wyzwolenie Korei spod okupacji pozwoliło na nowy rozkwit malarstwa tradycyjnego, które do dzisiejszego dnia cieszy się ogromną popularnością nie tylko w samym Seulu, w którym co dzień powstają nowe dzieła będące ozdobą ścian w wielu domach. Zgodnie z wiarą przekazywaną z pokolenia na pokolenie to właśnie symbole ukazywane na obrazach chronią przed złymi duchami oraz przynoszą powodzenie w codziennym życiu.

Wraz ze wzrostem zamożności Koreańczycy zamawiali wiele obrazów, najczęściej typu sipjangsaengdo, czyli dziesięciu symboli, które stanowiły obraz długiego życia i nieśmiertelności duszy. Przedstawiały one słońce, góry, chmury, wody, skały, żurawie, żółwie, jelenie, sosny oraz grzyby wiecznej młodości. 

Grzyby wiecznej młodości – grzyby występujące w Azji Wschodniej, rosnące na drzewach morwy, które dawni Koreańczycy uważali za eliksir życia gwarantujący wieczną młodość. Do dzisiaj używane są w medycynie orientalnej.

https://pl.pinterest.com/pin/9429480459674824/
"Blue dragon" 

Minhwa nie powstawała jako sztuka dla sztuki, ale miała postawione przed sobą konkretne cele. Z jednej strony towarzyszyła najważniejszym momentom w życiu, takim jak ślub, pierwsze urodziny, a z drugiej natomiast strony wskazywała na ciągłość między światem żywych i umarłych. Minhwa składała się na ozdobę niemal każdej sfery życia Koreańczyków, którzy umieszczali obrazy w najbardziej eksponowanych miejscach, takich jak rozsuwane drzwi do różnych pomieszczeń, a także jako ozdoba parawanów. Artyści malowali obrazy z różnymi, nie zawsze dobrymi intencjami – niektóre malowidła wyrażały życzenia oraz pozytywne emocje, inne natomiast złe myśli i zaklęcia. Koreańczycy od dawna mieli świadomość istnienia sił świata duchowego i chętnie malowali amulety na papierze, czy drewnie, które później zawieszali na ścianach lub nosili blisko ciała.

Tradycyjne malarstwo koreańskie różni się od malarstwa zachodniego, a obraz powstaje na wąskich i długich pasach papieru przechowywanych później w zwojach. Symbolika malarstwa koreańskiego odnosi ogromne znaczenie nie tylko podczas tworzenia samego dzieła przez artystę, ale również po powstaniu obrazu, kiedy ten trafia do domów ludzi, niosąc ze sobą obietnicę długiego życia, czy bogactwa. Bogata symbolika malarstwa koreańskiego wywodzi się z filozofii konfucjańskiej i buddyzmu.

Na zakończenie mam nadzieję, że Wam się podobał króciutki wstęp oraz zarys rozwoju malarstwa i sztuki koreańskiej. Mam nadzieję, że niedługo znowu będę miała okazję dla Was coś nowego napisać !